1
دانشیار، گروه فلسفه و کلام اسلامی، دانشگاه امام صادق (ع)، تهران، ایران
2
دانشجوی مقطع دکتری، فلسفه و کلام اسلامی، دانشگاه امام صادق (ع)، تهران، ایران
چکیده
تحولات سریع و چشمگیر فناوری اطلاعات منجر به تغییرات فراوانی در حیات انسان گردیده است. در اثر این تغییرات پر سرعت تمدن دیجیتال در عصر ما محقق شده که در این تمدن دیجیتال انسان مجازی ظهور یافته است. یکی از ابعاد مهم انسان مجازی که در این مقاله قصد بررسی و تحلیل آن را داریم، حضور سایبری است که انواع و درجات مختلفی دارد. حضور سایبری متکی به ارکانی است که از مهم‌ترین آن‌ها کنش و تعامل است. بر اساس حکمت متعالیه بسط حضور انسان در عالم، در یکی از قالب‌های اتحاد علم و عالم و یا اشتداد وجودی رخ می‌دهد و همچنین این بسط حضور متکی به چیزی غیر از وجود انسانی نیست. اما حضور سایبری با توجه به اتکای همه جانبه‌ای که به غیر دارد نمی‌تواند همان حضوری باشد که در معنای سنتی آن می‌شناسیم. از طرفی با توجه به اینکه فضای سایبر در ذیل عالم اعتبار و اعتبار استخدام شکل می-گیرد و به این دلیل سبب مشغولیت به غیر و فرو رفتن بیش‌تر انسان در عالم اعتبار و غفلت از خود می‌شود، همواره حضور سایبری همراه نشانه‌های یک حضور غایبانه مانند آگاهی کمتر، غفلت از اطراف، حواس پرتی و... است. با این حال نمی‌توان از نقش پررنگ فضای سایبر در تقویت و مستعد کردن برخی قوای انسانی و خصوصا قوه‌ی خیال چشم‌پوشی نمود. مقاله‌ی حاضر از دسته‌ی پژوهش‌های بنیادی(نظری) است که با روش توصیفی-تحلیلی انجام شده است.
سپهری, مهدی, & باقری, محمدجواد. (1403). انسان حاضر، انسان غایب؛ بررسی و تحلیل حضور سایبری انسان در تمدن دیجیتال مبتنی بر حکمت صدرایی. مطالعات میان‌رشته‌ای تمدنی انقلاب اسلامی, 2(8), 59-76.
MLA
مهدی سپهری; محمدجواد باقری. "انسان حاضر، انسان غایب؛ بررسی و تحلیل حضور سایبری انسان در تمدن دیجیتال مبتنی بر حکمت صدرایی". مطالعات میان‌رشته‌ای تمدنی انقلاب اسلامی, 2, 8, 1403, 59-76.
HARVARD
سپهری, مهدی, باقری, محمدجواد. (1403). 'انسان حاضر، انسان غایب؛ بررسی و تحلیل حضور سایبری انسان در تمدن دیجیتال مبتنی بر حکمت صدرایی', مطالعات میان‌رشته‌ای تمدنی انقلاب اسلامی, 2(8), pp. 59-76.
VANCOUVER
سپهری, مهدی, باقری, محمدجواد. انسان حاضر، انسان غایب؛ بررسی و تحلیل حضور سایبری انسان در تمدن دیجیتال مبتنی بر حکمت صدرایی. مطالعات میان‌رشته‌ای تمدنی انقلاب اسلامی, 1403; 2(8): 59-76.
)