1
دانشآموخته سطح چهار حوزه علمیه، پژوهشگر، دانشگاه جامع امام حسین(ع)، تهران، ایران
2
دانشآموخته سطح سه حوزه علمیه، پژوهشگر، دانشگاه جامع امام حسین(ع)، تهران، ایران
چکیده
مکتبی که ادعای اداره زندگی بشر را دارد باید شیوۀ معینی در اداره حکومت داشته باشد. نظرات این عرصه در میانه دو قطب مردم محوری و خدا محوری قرار دارند. با توجه به اتکا هر نظریه روبنایی بر مبانی بنیادین، ابتدا باید دید مبانی چیست تا مبتنی بر آن جهتگیری اصلی اسلام در نقش مردم در حکمرانی معین گردد.
در این تحقیق از روش توصیفی تحلیلی استفاده شده و رویکرد آن تحلیل نظرات توصیف شده مبتنی بر مبانی حِکمی اجتهادی امام خمینی است.
هدف این پژوهش پاسخ به این سوال است که آیا مبانی اسلامی از حکمرانی مردمی حمایت میکنند؟ کدام مبانی و چه دلالتهایی برای مردم پایه بودن حکمرانی خصوصا در حوزه آموزش وجود دارد.
مقاله مشتمل بر دو بخش اصلی است، در بخش اول، مبانی معرفتشناسی، هستیشناسی وانسانشناسی که هر ایده حکمرانی بر آنها مبتنی است به بحث گذارده شده و در ضمن مطالب فوق به هستیشناسی اجتماعی، اعتباریات و استکمال اجتماعی بشر بعنوان ارکان اصلی حکمرانی اسلامی پرداخته شده است.
در بخش دوم چگونگی دخالت مبانی اصولِ فقهی در استنباط احکام اجتماعی دنبال شده و در مباحث فقهی بعنوان بخش پایانی تحقیق، ادبیات دستوری-فرهنگی اسلام برای ترویج حکمرانی مردم پایه در حوزه آموزش بررسی شده است.
نتایج تحقیق هم در حوزه مسائل معرفتی-هستاری هم در حوزه مسائل فقهی-اصولی نشان گر اتکا وثیق حکمرانی مطلوب اسلامی بر نقش آفرینی مردم در حوزههای مختلف اداره جامعه است.
کلید واژه: مبانی، حکمرانی، امام خمینی، آموزش، مردم
فرحانی, علی, & قیلاوی زاده, ناصر. (1403). مبانی حکمرانی مردم پایه از منظر امام خمینی با تاکید بر حوزه آموزش. مطالعات میانرشتهای تمدنی انقلاب اسلامی, 2(7), 57-83.
MLA
علی فرحانی; ناصر قیلاوی زاده. "مبانی حکمرانی مردم پایه از منظر امام خمینی با تاکید بر حوزه آموزش". مطالعات میانرشتهای تمدنی انقلاب اسلامی, 2, 7, 1403, 57-83.
HARVARD
فرحانی, علی, قیلاوی زاده, ناصر. (1403). 'مبانی حکمرانی مردم پایه از منظر امام خمینی با تاکید بر حوزه آموزش', مطالعات میانرشتهای تمدنی انقلاب اسلامی, 2(7), pp. 57-83.
VANCOUVER
فرحانی, علی, قیلاوی زاده, ناصر. مبانی حکمرانی مردم پایه از منظر امام خمینی با تاکید بر حوزه آموزش. مطالعات میانرشتهای تمدنی انقلاب اسلامی, 1403; 2(7): 57-83.